Money For Nothing
Thuis kijken we naar Under The Dome op Netflix. Gewoon een goed gemaakte verserie-ing van een Stephen Kingverhaal. Het gaat over een stadje dat hermetisch wordt afgesloten van de buitenwereld. Buitenaardse oorzaken schijnbaar, maar dat doet niet zo terzake.
Opvallend is dat geld in zo’n situatie totaal geen waarde meer heeft. Het gaat om overleven: water, voedsel, brandstof, huisvesting, medicijnen. Geld is waardeloos zodra het gaat om de essentie.
Macht om de macht werkt ook niet meer in dit verhaal. Dat kost je gewoon je leven. Steeds meer blijken samenwerking en onderling begrip vooral van grote waarde.
Hier spreekt de interpretatie van een idealiste, dat heb je vast al door.
Begrijp me goed. Ik heb helemaal niets tegen geld. Integendeel! Het is een erg handig ruilhulpmiddel. En rijk mag je ook zijn van mij. Best interessant om een hoop geld ter beschikking te hebben en te kijken hoe dat uitpakt.
Wat ik echter in het hele verhaal dat we samen spelen een groot gebrek vind, is dat we het op dit planeetje nog steeds niet voor elkaar hebben gekregen de basis voor iedereen te garanderen. Ervoor te zorgen dat iedereen water, voedsel, elektriciteit, warmte en huisvesting heeft. Dat gezondheidszorg, vervoer en informatie aan iedereen ter beschikking staan.
Persoonlijk vind ik het misdadig om iemand – wie dan ook, om wat voor reden dan ook – één van de zaken hierboven te onthouden.
Het is namelijk allemaal in ruime mate aanwezig op aarde. Voor iedereen. En persoonlijk vind ik het hypocriet om te eisen dat je eerst betaald werk moet verrichten om recht te hebben op die basis die we allemaal, stuk voor stuk nodig hebben om een fatsoenlijk leven te leiden.
Als je méér wilt, ga je gang! Als jij je actief inzet, word je extra beloond. Dat lijkt me ruim voldoende en zeer stimulerend voor iedereen.
Waar zit hem de kneep? Wat mij betreft hier: als je de basis niet garandeert, kun je mensen dwingen tot dingen.Alleen de mensen die zich aan jouw regels houden, hebben recht op een normaal bestaan. De anderen tellen niet mee en voldoen niet aan de eisen. Dus eigenlijk kunnen ze beter dood.
Maar waarom zou je dat willen? Wat bereik je daarmee? Dat iedereen jouw god aanhangt en jouw manier van denken steunt? Hoe laag moet je gaan om je zinnetje te krijgen? Is werkelijk leiderschap niet juist zorgen dat de macht zodanig verdeeld wordt dat alles werkt? Ervoor te zorgen dat het leven dóórgaat, in vrijheid en vrede. Gewoon, zoals we dat in ons huiselijke kringetje allemaal al doen.
Draai het eens om. Wat krijg je als de basis gegarandeerd is? Mensen voelen zich veilig genoeg om zich ten volle te ontplooien. Hoogstwaarschijnlijk wordt er méér en beter werk gedaan dan ooit. Je kunt elkaar beconcurreren zonder dat je de ander in de vernieling stort. Het monopoliespel wordt eindelijk gewoon leuk dan!
Verantwoordelijkheid nemen en dragen is dan een persoonlijke keuze. Het blijft toch uiteindelijk draaien om wat je echt kunt betekenen in de wereld.
Als je lui en passief wilt zijn…ga je goddelijke gang! Je hoeft er niet meer voor te stelen of uit te buiten…Gewoon jezelf zijn en bijdragen aan de sfeer…;
Ik heb vaak het gevoel dat ik een betoog zit te houden dat iedereen zou moeten snappen en niemand wil begrijpen. Alsof wij mensen niet tot iets beters in staat zijn dan wat er nu is.
Maar ik doe je zwaar te kort, lieve lezer, want je begrijpt vast wel wat ik zeggen wil. En misschien heb jij argumenten waarom we het toch beter heel anders kunnen doen.
Voorlopig ben ik ervan overtuigd dat dit klopt en ga ik me inzetten voor een basisinkomen, om te beginnen in Europa.
Want ik denk dat ik me dan stukken beter thuis voel in deze sterrenstolp die we aarde noemen!