In Nijkerk twijfelt een dominee aan het bestaan van Jezus. Toch ietwat vreemd om het onderwerp van je levenswerk zo te ontkennen, maar goed. Dat mag. Wel blijft  één gedachte zich steeds opdringen in mijn hoofd: So what?

De grote man uit Nazareth, geboren in Bethlehem tussen schapen, herders, sterren en koningen.Die rond zijn twaalfde de schriftgeleerden verbaasde met zijn kennis en wijsheid. De miracle maker die genas en voeding gaf. De man die kinderen, armen, misdadigers en vrouwen in zijn armen sloot. De vredestichter die nooit veroordeelde en geen stenen wierp. De man die gepassioneerd in woede ontbrandde over het puur voor eigen gewin gaan. De man die preekte, over water liep, in ongenade viel en genadeloos aan zijn einde kwam. Zij geest stond gewoon weer op..

Persoonlijk lijkt het me erg sterk dat hij puur een verzinsel is. Zo’n indrukwekkende persoonlijkheid dat hij na eenentwintig eeuwen nog steeds breed uitgemeten wordt in de pers. Zeer regelmatig het gesprek van de dag is.

Maar oké. Stel nou, dat dominee Edward van der Kaaij gelijk heeft.

We hebben immers geen foto’s, geen filmpje op youtube waarin de wonderbaarlijke vermenigvuldiging van brood en vis nog even live te checken is. Zelfs geen geluidsopname van die onvergetelijke bergrede. Het zijn allemaal overgeleverde verhalen. Hard bewijs is ver te zoeken. Misschien heeft een fantasievolle evangelist ze wel in een achterkamertje aan elkaar zitten breien.

Maar toch. De meesten onder ons staan wel op youtube, maar zullen ietsjes eerder vergeten zijn.

Dus. So what?

De inspiratiebron blijft. Zoals een sprookje, een boek, een toneelstuk of een film ook eeuwenlang tot de verbeelding kan spreken.

Voor mij was en is Jezus het voorbeeld dat verder gaat dan de dagelijkse werkelijkheid om mij heen. De man die liefde predikte, uitstraalde en in praktijk bracht. De man die niemand oversloeg, niemand buitensloot. Niet beter of slechter was dan wij, alleen een stuk verder op een pad dat we beter samen wel kunnen inslaan. Dat van de liefde.

De verhalen over deze held bereikten mij het eerst via een kerk die met recht en reden uitgesproken hypocriet te noemen is. Een kerk die nog steeds durft te pretenderen de enige weg te zijn en die eeuwenlang teerde op valse pretenties en die misbruik maakte van het schuldgevoel van haar gelovigen. Een kerk die konkelde, martelde en vervolgde. Om nog maar te zwijgen over het buitenspel zetten van de vrouw en het botvieren van onderdrukte seksualiteit op kinderen. (Maar ook een doorgeefluik van goede verhalen, prachtige beelden, een verzamelbak van kunstzinnig erfgoed en mooie tradities, die het waard zijn om je te herinneren en ergens in een schatkist voor een latere gelegenheid opdiepbaar te houden.)

Ik ben geen vrouw van instituten en in een geloofsgemeenschap die denkt het beter te weten dan de anderen, zul je mij nooit aantreffen. Ik denk en voel liever zelf.

Maar het verhaal, de kern van de boodschap van de man man zelf – na eeuwen overlevering verdund en aangelengd –  kwam springlevend over op de 6, 7 8 jarige die ik was. Een 6, 7, 8 jarige die aanvoelde dat dat verhaal wel klopte. Dwars door alle hypocrisie en valsheid heen bleef de boodschap onvergetelijk. Als Jezus van Nazareth dit doet met een gevoelig klein meisje, dan moet hij toch iets meer betekenen dan een vaag verzinsel van dromers?

Er zijn veel méér voorbeelden van prachtige mensen die liefde en vrede niet alleen tot hun parool maakten, maar er ook daden aan koppelden.

En zij tellen evengoed. Wij allemaal tellen net zo goed als we ons hart laten spreken en af en toe in staat zijn onszelf ervaren in die mooie man of vrouw naast ons. Heel af en toe te ervaren tot welke wonderen we samen in staat zijn als we onze harten open stellen. Met of zonder harde bewijzen van ons bestaan.

Dus of Jezus van Nazareth nu werkelijk ooit in ons midden was of alleen als mooie droom geleefd heeft. Voor mij persoonlijk leeft hij als lichtbron eeuwig voort.

Daily words