Een verhaal in de rubriek Lust&Liefde in een Volkskrant Magazine van een tijd geleden raakte me. Een man en een vrouw worden verliefd na een aantal moeilijke relaties. Ze hebben beiden zakelijk succes, er is geld genoeg en het leven is heerlijk. De vrouw geniet ervan eindelijk een man in haar leven te hebben die niet op haar leunt. En ze leefden nog lang en gelukkig? Nee.

Terwijl de vrouw succesvol blijft, komt het bedrijf van de man in de problemen. Hij teert in en kan de aanvankelijke levensstijl niet meer bijbenen. Omdat hij het gevoel krijgt niet langer de gedroomde partner van de vrouw te zijn – zij is steeds vaker degene die haar pinpas trekt – maakt hij een einde aan de liefdesrelatie. Terwijl ze beiden nog van elkaar houden. Hij hoopt haar weer in zijn leven te krijgen, zodra hij boven Jan is.

Ik begrijp die vent. Het is vreselijk èn het kan dodelijk zijn voor een liefde om financieel afhankelijk te zijn van je levenspartner.

Vooral vrouwen is het eeuwenlang gebeurd. Zij konden of mochten niet actief zijn op de arbeidsmarkt, hadden geen bevoegdheid om zakelijk actief te zijn of namen onbetaald het huishouden en de zorg voor het gezin op hun schouders.

Nog steeds nemen veel mensen genoegen met economische afhankelijkheid van hun levenspartner.

Het is allesbehalve leuk en niet romantisch om voor al je privé-aankopen een beroep te moeten doen op je eigen partner. Het is niet fijn om voor alles – huisvesting, eten, kleding  – een beroep te moeten doen op de liefde van je leven.

Het is niet spannend als jij die ander niet kunt verrassen met een geschenk uit eigen middelen.

Aan de andere kant is het ook geen pretje om het voorwerp van manipulatie te zijn en het gevoel te hebben dat de liefde van de ander een prijs heeft…

Oh ja. Er wordt heus gecompenseerd via alimentatieregelingen en aanverwanten. Maar dan is de liefde al over…

Onbetaald is er de was, moet er gekookt en zijn er de kinderen. Noem dat maar eens onbelangrijke aspecten van het leven thuis! Waarom staat daar niets tegenover?

De oplossing is een redelijk eenvoudig recept.

Voer een onvoorwaardelijk basisinkomen in voor iedere burger. Met voor iedereen de vrijheid om daarbovenop zo productief en zakelijk succesvol te zijn als gewenst.

Wat mij betreft is dit niet een romantisch idee, maar de meest kansrijke manier om een werkelijk gelukkig en eerlijk bestaan op te bouwen. Het voortbestaan en de productiviteit van het menselijk ras is namelijk gebaseerd op het welbevinden van het individu binnen liefdesrelaties, gezinnen, families.

De nadruk binnen relaties zal veel minder komen te liggen op economisch aspecten.

Als je er altijd óók voor kunt kiezen om een goed leven alléén te leiden, dan kies je vanuit je hart voor een leven met je partner. Dat zal de samenleving beslist verrijken!

Nieuwe economie basisinkomen liefdesrelaties