Héél zelden ontmoet je iemand die je nooit meer vergeet…In dit geval is het een  dame die over de vloer kwam bij het studentenhuis waar ik ooit woonde. Huisgenoot André was erg verliefd op haar. Mary-Lou was haar naam.

Een dame met een roomwitte huid, donkerbruine ogen. Een hypersensuele mond. Ze róók ook heerlijk! Ik kon me zó voorstellen dat ze mijn huisgenoot het hoofd op hol had gebracht.

Maar dat was het niet alleen alléén. Als zij binnenkwam, dan was er iemand aanwezig! Ze had een fantastische uitstraling als van een koningin. Aan haar viel niet te tornen. Met haar viel niet te spotten, dat zag je meteen!

Nog steeds moet ik aan haar denken. Niet omdat ik zelf verliefd op haar was. (Nou, misschien een heel klein beetje, met die 15% lesbiënne die ik in me heb.)

Ik had niet het idee dat ze mij graag mocht. In ieder geval was er weinig connectie. Ik had echt zoiets van: she’s above my league.

Eén ding was typisch aan haar…het volgende namelijk. Mary-Lou was bepaald niet slank…het was een uitermate volle dame…En..het stond haar geweldig!. Ze droeg haar gewicht op een vederlichte manier.

Elke keer als ik wanhopig ben over het overgewicht dat ik al zo lang tevergeefs wil verliezen, denk ik aan Mary-Lou. Die iedereen liet zien dat overgewicht helemaal niet zwaar hoeft te zijn! En ik? Ik vat weer moed!

Uncategorized