Ze werd geboren in een dorpje in een afgelegen streek. In een tijd van verplichte katholieke grote gezinnen en grote karigheid. Midden in haar jeugd brak een vernietigende oorlog los en haar ouders hadden 11 monden om te voeden en Engelse soldaten te huisvesten.

Maar ze was slim! Als jongste dochter binnen het gezin mocht ze naar de middelbare school. Zij hoefde niet zoals haar zussen te dienen in een welgesteld notabel gezin, meteen na de basisschool.

Ze ontdekte al snel dat er méér te halen was in de wereld dan wat haar geboortestreek bood.

Haar kinderen voedde ze op in algemeen beschaafd Nederlands met pianoles, sport, ballet en boeken.

Oh nee. Ze had het niet makkelijk in haar huwelijk. Ook niet met die weerspannige, gevoelige kinderen van haar.

Maar ze bleef sterk. En liefdevol. Wel op haar eigen manier. Een moeder die thuis wachtte met thee en koekjes was ze nooit geweest.

Nee, midden in het leven. Carrière, besturen, organiseren, spreken, meedoen, reizen waren haar deviezen. Het voorbeeld van een sterke vrouw.

En altijd was ze er op de cruciale momenten, met haar steun en daadkracht.

Maar meestal leefde ze haar eigen actieve leven en hield ze haar hart vast. Kinderen waren er om zelfstandig te worden.

Op haar 70^ste was ze nog steeds sneller op de fiets dan ik. Terwijl ze toen al vijf jaar belaagd werd door kanker. Een strijd die ze met haar immense kracht 20 jaar met glans gepareerd heeft.

Nu – na altijd krachtig zijn, altijd verantwoordelijkheid nemen, altijd zelf problemen oplossen, nooit zielig zijn – lijkt het bijna op…

De sluipmoordenaar die haar achtervolgt staat nu ineens vóór… Zonder hem was ze vast en zeker met plezier 100 geworden.

Ze gelooft zelf absoluut niet dat het fenomeen bestaat. Maar straks, als de pijn over is, verdient ze dubbel en dwars de hemel die ze zich altijd droomde…

N1 johnny guitar watson kanker moeder real mother for ya