Gebogen over haar spiegelbeeld in de put borstelde ze haar dikke, rode lokken…Ze wist zelf niet of ze nou mooi of lelijk was. Wèl wist ze dat ze met hart en ziel van het goede leven hield: van plezier, van dansen, van lachen, lekker eten, heerlijk drinken. Ze genoot uitbundig van de muziek op harp en luit van de rondtrekkende artiesten die het stadje aan de  IJssel bezochten, maar meer nog van de violen van de zigeuners die ook af en toe de taveerne onveilig maakten.

Barbara had nooit genoeg van kussen en strelen en de warmte van een ander lichaam tegen zich aan. Het maakte haar blij. Ze hield van de weerbarstige mannengezichten die hun passie, wellust en tederheid probeerden te verbergen achter strengheid en rechtschapenheid. Ze hield van de hardheid van hun lichamen gecombineerd met de zachtheid achter hun blik. Ze maakte geen onderscheid: dieven, reizigers, soldaten, schepenen…

In haar eentje was ze opgegroeid bij haar lieve opa, de zwijgzame smid. Hij kon lezen en las haar de bijbel voor. Door de verhalen van opa had ze een innige liefde opgevat voor de man Jezus. Die hadden wat haar betrof niets te maken met de hel en verdoemenis die de dominee op zondag in de kerk predikte en die haar ongetwijfeld ooit te wachten stonden…Ze zou het wel weer niet helemaal goed begrijpen…

Als ze achteraan in de kerk stond te luisteren naar zijn donderpreken, glimlachte ze heimelijk. De dominee was ’s nachts bij haar in de gestolen uren net een klein jongetje, dat wegkroop in haar armen en haar schoot en met zijn ogen dicht zachtjes zoog aan haar weelderige borsten…

Kleine babyvoetjes, spelende en dansende kleuters, een huis vol gelach, leven en vreugde. Daar droomde ze van. Maar al waren de nachten nog zo betekenisvol geweest, overdag was er geen man in het stadje die haar daarna bloemen uit het veld bracht of zelfs maar groette…Zeker niet als hij vergezeld was van zijn vrouw of zijn vrienden.

Maar ze was niet gek. De oude vrouw Rijkers gaf haar een middeltje, nadat ze tot twee keer toe bij haar was geweest toen het al te laat was…Een nacht vol passie had ze dan verward met echte liefde…Op een dag was ze geld gaan vragen om haar passie voor genot te delen met de mannen in het stadje…Tot haar grote verbazing gaven ze haar dat grif…ach. best een goed leven voor zolang het duurde. Barbara had zich geschikt in haar lot…

Totdat…op een gewone doordeweekse avond in mei verscheen Robert in de taveerne. Robert…de bruinogige troubadour die die avond de sterren van de hemel zong…hij had haar meteen meegenomen die nacht…En de volgende ochtend, toen ze haar ogen opende, was hij er nog steeds…hij lag haar op zijn zij intens te bekijken en streelde zachtjes haar rode haar…Robert stelde geen voorwaarden en ving de droom in haar ogen op.  Zong speciaal voor haar geschreven liedjes…voor hen tweeën had hij een huisje gekocht aan de rand van het stadje…Elke dag bracht hij haar bloemen uit het veld!

Morgen was het zover…met een diepe zucht van tevredenheid hing ze haar mooie rok met linten klaar…het middeltje van vrouw Rijkers begroef ze zorgvuldig diep onder de hazelaar in haar tuin vol bloemen achter de oude smidse…

Radioteksten