Voor mij bestond Koningsdag gisteren grofweg uit een oranje tompouce en een lange fietstocht in de frisse lentezon met mijn geliefde, inmiddels ook mijn echtgenoot.

Al van kinds af aan zijn dit voor mij momenten om mijn fantasie de vrije loop te laten, zeker als er een gewillige luisteraar naast mij fietst…

Recent heb ik genoten van Waterdrinkers roman De Rat van Amsterdam en wie dit met mij heeft beleefd, snapt de herkomst van de inspiratie …Misschien spelen de glamoureuze uitdossingen van ons aller beeldschone Máxima daarnaast ook wel een beduidende rol bij deze uitzinnige spinsels der verbeelding.

Want waarom eigenlijk geen koningsdagloterij die leidt tot tijdelijk koningsschap? Gewoon elke – laten we zeggen drie – jaar een nieuwe koning of koningin. Een aanstelling als tijdelijk staatshoofd met alle toeters en bellen als speling van het lot. De hoofdprijs in de loterij die de schatkist ten goede komt!

Misschien wel het meest democratische en speelse alternatief voor een in ons bloembollenkoninkrijk aan zee toch wat wezensvreemd aanvoelende republiek…

Alleen tijdens die drie gedenkwaardig jaren bevind je je met je hele familie in de welbekende zwaarvergulde nauwe kaders en onder het publieke vergrootglas…Knip je de linten, geniet je het inkomen, sla je tot ridder, burgemeester en kabinet, doe je de staatsbezoeken, bevaar je de Draecken, bezweer je de sneeuwlawines en word je gefilmd voor Blauw Bloed…

Na die gedenkwaardige jaren mag je de kroon met zin of tegenzin overdragen aan de volgende gelukkige winnaar.

Ach ja, die wilde fantasieën van mij…Het is maar goed dat ik voorlopig alleen kans maak als ik besluit de koningin van mijn eigen leven te zijn…