Ze voelde iemand ademen dicht achter haar… in haar oor fluisterde zijn onmiskenbare stem de doorslaggevende code: kleurrijk insect dat ze als bijnaam gebruikte op internet. De eigenaar herkende haar en zij beviel hem. Ze sloot haar ogen en liet zich sprakeloos meevoeren door het stemgeluid dat haar obsessie was. Doel bereikt. Peinzend stond ze…
Al bleek een ongedeeld Koninkrijk er tot mijn grote verdriet helemaal niet in te zitten; deel uitmaken van de Hofhouding van De Koning bleek de kleuren van mijn eigen – wel danig geslonken – Veelkleurige Rijk althans redelijk intact te houden. Een andere optie zag ik niet. Het hofdameschap waarbij ik me had neergelegd was niet bevredigend, maar…
Read more Praktijk en Het Afscheid (De Magische Jurk, deel 13&14, slot)
Een waterig zonnetje beheerste de novembermaand die volgde. Langzaam droogden mijn onstelpbaar lijkende tranen uiteindelijk toch. Enkele hardnekkige grijze stipjes op mijn licht ingevallen wangen bleven zichtbaar. Paniekerig bestudeerde ik mijn weerspiegelde gezicht dat plotseling hier en daar minuscule, maar onmiskenbare rimpeltjes rond mond en ogen getekend had. Het leven dat overbleef was doods: koud, hard en genadeloos. Zelfs een…
Een zacht, warm briesje voelde ik en ik opende mijn ogen slaperig. Leunend op zijn elleboog blies de koning behoedzaam zijn adem in mijn gezicht. Hij kuste mijn opgeluchte glimlach weg. Vurig, intens en bloedserieus beminden we elkaar zwijgend in de grijze, vroege zondagochtend. De Koning zorgde daarna vaderlijk voor slappe oploskoffie en stopte me…
Waarderende warmte, intensiteit, ongebreidelde fantasie, complimenteuze, liefdevolle aandacht, zoete ineenstrengeling en onbeperkt ruimte voor ons beider creativiteit en verbeelding…Tot nu toe was het louter die opsomming waar het samenzijn met de knappe soeverein uit bestond, zij het tot mijn grote frustratie uitsluitend beperkt tot momenten die de koning verkoos. Ook dreef het mij tot wanhoop dat in gezamenlijkheid nooit…
De Koning gebood mij in korte zinnen plaats te nemen achter hem op zijn Stalen Ros, dat onhoorbaar hinnikte. Gedwee deed ik wat mij gezegd werd…De koude hardheid die als bij toverslag over De Koning was neergedaald, maakte dat ik brandde van nieuwsgierigheid…het leek er sterk op dat hij zijn uitstraling moeiteloos en abrupt had aangepast aan…
De Koning was en bleef onbereikbaar voor het beoogde Serieuze Gesprek. Het waren eenzame tijden voor mij…al manifesteerde de herfst zich dat jaar kleurrijk en stralend, het Veelkleurige Koninkrijk leek elke dag leger er sleetser, een aftandse oase in een onverwacht opgebloeide woestenij. Teveel nachten doorwaakte ik omdat elk geluid wat maar in de verste verte de…
Godzijdank stond de afgetreden regering nog tot mijn beschikking. Het was nu meer een soort demissionair kabinet, want ik raadpleegde ze nog steeds over Belangwekkende Kwesties, zij het met enige terughoudendheid. Hoofdschuddend hoorden de oud-ministers mijn verhaal aan…ze hadden het toch gezegd…In mijn ogen vergaten ze iets te snel dat het bestaan van het Veelkleurige Koninkrijk onlosmakelijk verbonden was…
Jubelend fladderde ik fel schitterend door de grijze werkdag. Afwisselend verspreidde mijn aanwezigheid het rood van robijnen, het geel van bloeiende brem, het groen van junibladeren, het blauw van een zonverlichte hemel, het indigo van een sterrennacht en het paars van bloeiende viooltjes, omgeven door oranjeroze, zachtblozende wangen. Die dag bestond het Veelkleurige Koninkrijk ook…
Als een twintigste eeuwse stervelinge had ik mezelf teruggevonden: alle grandeur was verdwenen uit het prille Veelkleurige Koninkrijk, het bestond eigenlijk niet meer. Het was een prachtige herinnering en een pijnlijk verlies. De regering had haar afkeuring uitgesproken: ik was hun ministerschap niet langer waardig…gelukkig was hun vriendschap onvoorwaardelijk. Maar als ik zo verder wilde…
Bitterzoet & zoutzuur 
Recente reacties